www.na4lapachi1smyczy.fora.pl

Mindy

Ogon żądłowaty - takie oryginalne sformułowanie zawarte jest we wzorcu pointera i oznacza prosty, mocny ogon, zwężający się ku końcowi i ostro zakończony
Ogon szczątkowy - szczątkowy ogon jest u psów niektórych ras cechą wrodzoną, u innych cięto ogony krótko. Wrodzony ogon szczątkowy zdarza się u welsh corgi pembroke, schipperke, polskich owczarków nizinnych.
Ogon szczotkowaty - szczotka na ogonie, czyli włos jednakowej długości, odstający od skóry i puszysty, nadaje ogonowi kształt szczotkowaty, przypominający wilczą kitę. Ogon taki ma husky syberyjski.
Ogon marchewkowaty - ogon, przypominający kształtem korzeń marchwi, tj. dość krótki i gruby, ma terier szkocki.
Ogon zadarty - zadarty ogon to taki, który noszony jest pod kątem prostym w stosunku do grzbietu, przynajmniej wtedy, gdy pies jest w ruchu.
Ogon esowaty - trudno znaleźć dobrą nazwę na ogon, który we wzorcu stafforshire bullteriera opisany jest jako "kształtu ramienia starodawnej pompy ręcznej". U nasady odgiętu jest od ciała, przy końcu zbliża się, a na końcu zakręcony jest do góry.
Ogon zakręcony - występuje w dwóch odmianach - z pojedynczym i z podwójnym skrętem, ale znaleźć też można najrozmaitsze formy pośrednie.
Ogon cięty - u wielu ras ogony tradycyjnie przycinano na różną długość; zabieg ten powinien być wykonany w pierwszych dniach życia. W ostatnich latach przycinanie ogonów zostało w wielu krajach zabronione.
Ogon spłaszczony - spłaszczony ogon jest charakterystyczny dla chihuahua. Na środkowym odcinku jest on szerszy niż u nasady i przy końcu, spłaszczony od góry do dołu.
Ogon wesoły - a dokładniej - wesoło noszony, to taki, który w ruchu noszony jest powyżej linii grzbietu. U wielu ras jest to wadą. U innych ras jest to natomiast cecha prawidłowa - jak choćby u foksterierów i airedale terierów.
Ogon haczykowaty - nazywany też ogonem z fajką, na końcu wznosi się do góry, tworząc haczyk, lub nawet półkole. Taki jest ogon briarda.
Ogon horyzontalny - przypomina kształtem ogon żądłowaty, noszony poziomo jako przedłużenie linii grzbietu. Typowy dla bullteriera.
Ogon załamany - o ogonie załamanym mówimy wówczas, gdy w dowolnym miejscu, na swej długości jest on odchylony od swej osi znacznym kątem. Typowy dla buldoga francuskiego, ale u innych ras, gdy wrodzony, stanowi poważną wadę.
Ogon nisko osadzony - nisko osadzony ogon stanowi przedłużenie spadzistego zadu i osadzony jest poniżej linii grzbietu.
Ogon wydry - ogon wydry jest mocny, gruby u nasady, zwężający się stopniowo, na dolnej powierzchni trochę spłaszczony, porośnięty gęstą, sztywną sierścią. Służy jako ster przy pływaniu. Tak opisany jest we wzorcu ogon labrador retrievera.
Ogon szczurzy - ogon szczurzy jest u nasady gruby, porośnięty luźnymi loczkami, natomiast na pozostałej części, aż do końca jest zupełnie lub prawie bezwłosy. Typowy u irlandzkiego spaniela dowodnego.
Ogon pierścieniowaty - długi, na całej długości lub na końcu zawinięty w pierścień. U charta afgańskiego ogon powinien być zakończony pełnym kółkiem.
Ogon szablasty - ogon szablasty może być noszony zarówno powyżej, jak i poniżej linii grzbietu, w zależności od rasy. Jest on łagodnie wygięty i ma kształt spłaszczonego łuku, jak ostrze szabli. Ogon szablasty jest na ogół przedłużeniem linii grzbietu i wznosi się w ruchu do jego poziomu.
Ogon korkociągowaty - ogon korkociągowaty jest krótki, skręcony spiralnie albo kilka razy załamany, taki jak u boston teriera.
Ogon luźny - zakręcony, nad grzbietem ogon może być zwinięty luźno, tak że nawet nie tworzy koła. Taki ogon ma husky syberyjski,
Ogon wiewiórczy - ogon wiewiórczy jest długi, wysoko noszony i zarzucony nad grzbietem, prosty, bez skrętu. Występuje u pekińczyka i chihuahua.
Ogon mieczowaty - ogon mieczowaty jest prosty i zwisa prosto ku dołowi, jak u basseta griffon vendeen i labradora.
Ogon zwężony - długi, porośnięty krótkim włosem, równomiernie zwężający się ku końcowi, jak u toy teriera.
Ogon z pomponem - ogon z pomponem może być długi lub przycięty, a na końcowym odcinku ma długi włos.
Proporzec - tak nazywa się ogon długi, prosty, noszony pionowo, na przykład u beagle. Gdy jest porośnięty długim włosem, nazywa się chorągwią.
Pióropusz - ogon, który na części swej długości porośnięty jest długim, opadającym luźno ku dołowi włosem, nazywany jest ogonem z pióropuszem. Czasami ten pióropusz ograniczony jest jedynie do samego końca ogona, czasami obejmuje niemal całą jego długość. Sam ogon jest zawinięty nad grzbietem. Taki luźno zakręcony ogon ma chiński pies grzywiasty.
Rączka czajnika - u shih tzu ogon zawinięty jest nad grzbietem i ma kształt łukowaty, przypominający rączkę czajnika.
Rogalik - ogon w kształcie rogalika zakręcony jest luźno nad grzbietem, ale końcem dotyka do niego. Tego kształtu ogon ma alaskan malamute.
Bezogoniastość - u niektórych ras, które mogą mieć z natury ogon szczątkowy, bywa on taki krótki, że jest właściwie niewidoczny, Zdarza się on u schipperke. U buldoga francuskiego bezogoniastość jest wadą.

Montanowa24

Oo nie wiedziłam, że ich tyle Mr. Green

tak samo z uszami .

Okis16

No tak samo jak ja Xd. Jestem wycofana w sprawach ; p .

Mindy

ja wiedziałam,że jest ich duzo ale nie myślałam,że az tyle Razz