www.na4lapachi1smyczy.fora.pl

Mindy

Inne nazwy Berner Sennenhund, Bernese Mountain Dog
Kraj patronacki Szwajcaria

Wysokość (psy) 63,5-70 cm,
(suki) 58-66 cm
Masa ok. 40-60 kg

Ten duży, czarujący i przepiękny pies należy do sekcji szwajcarskich psów pasterskich. Kiedyś używany był jako "pies zaprzęgowy" - ciągnął wózki z baniakami mlekiem i serami. Potem zdobył popularność jako pies zaganiający i stróżujący. Obecnie traktowany jest głównie jako pies rodzinny, ale świetnie nadaje się do wszelkich szkoleń (zarówno jako pies stróżujący, jak i do ratownictwa medycznego). Podatny na choroby stawów. Nie lubi się nudzić - zawsze powinien mieć jakąś "pracę" do wykonania, choćby miało to być tylko stróżowanie pod drzwiami wejściowymi do mieszkania.

Historia

Berneńczyk jest rdzennym mieszkańcem Szwajcarii. Jest rasą naturalną, daleką od ras sztucznie tworzonych na potrzeby człowieka. Historia berneńczyków sięga czasów Imperium Rzymskiego. Dzisiejsza Szwajcaria była wówczas bazą wypadową dla Rzymian. Psy berneńskie służyły legionom jako psy pociągowe - ciągnęły wózki z zaopatrzeniem, pilnowały też stad bydła. Gdy w Szwajcarii rozwinęło się rolnictwo, berneńczyki służyły chłopom jako stróże bydła, a potem także ciągnęły wózki z bańkami mleka i serami do i z pobliskich dolin. Pod koniec XIX wieku rasa t mocna podupadła. Wówczas jedne z mieszkańców Berna wyszukał najlepsze okazy i wyhodował z nich silne, atrakcyjne psy, jakie znamy dzisiaj. W 1899 roku w okolicach Berna utworzono Związek Kynologiczny o nazwie "La Berna" i zorganizowano pierwsza wystawę. Wśród pokazanych psów znalazły się tez berneńskie psy pasterskie. W późniejszych latach trochę ulepszono rasę krzyżując berneńczyki z nowofundlandami, aby sierści dodać czarnego koloru, a charakterowi - uległości.

Wygląd
Budowa

Postura berneńczyka jest imponująca. Jego wzrost (pies: 64-70 cm w kłębie, suka: 58-66 cm) i waga (pies: 45 - 60 kg, suka: 35-45) sprawiają, że pies ten zaliczany jest do ras okazałych, ale nie olbrzymich. Charakteryzuje go masywny kościec i duża głowa. Jego czaszka jest płaska, z dobrze widoczną krawędzią czołowo-nosową. Między oczami znajduje się charakterystyczna bruzda, kufa jest mocna. Oczy berneńczyka mają kształt migdałów i są barwy ciemnobrązowej. Uszy trójkątne, średniej wielkości, płasko leżące. Tułów zwarty, z głęboką klatką piersiową i prostym grzbietem. Ogon gęsty, sięgający tuż za stawy skokowe.
Szata i umaszczenie

Cechą charakterystyczną berneńczyka jest jego szata - zawsze trzykolorowa. Rozmieszczenie kolorów nie jest przypadkowe. Pomimo drobnych różnic między poszczególnymi okazami, zasada jest ta sama: czarny płaszcz z rudymi plamami na policzkach, nad oczami, na kończynach i klatce piersiowej, biała strzałka na głowie, duża biała plama na klatce piersiowej (najlepiej w kształcie krzyża), białe znaczenia na łapach i końcu ogona. Sierść powinna być długa, gęsta, miękka, jedwabista, z lekkimi falami.

Charakter

Berneńczyk to pies idealny dla rodzin z dziećmi. Jest wesoły, towarzyski, bardzo łagodny. Jest psem bardzo bliskim człowiekowi, zawsze gotowym mu służyć. Nie jest kłopotliwy, za to niezwykle czarujący i uczuciowy. Nie jest psem obronnym, ale świetnie sprawdza się jako stróż z powodu rozwiniętego instynktu terytorialnego. Uwielbia dzieci, jest w stosunku do nich niezwykle cierpliwy i opiekuńczy. Toleruje inne zwierzęta w domu, nie przejawia agresji. Jest bardzo wierny, nie ma skłonności do włóczęgostwa. Nie należy do psów szczekliwych - o zagrożeniach informuje pojedynczymi, głębokimi szczęknięciami. W stosunku do obcych bywa nieufny - gości uważnie obserwuje od momentu wejścia do domu, aż do wyjścia. Chociaż nie jest agresywny, w przypadku zagrożenia pana potrafi zaatakować. Nie zagryzie jednak napastnika, tylko unieruchomi go. Jest inteligentny, ma silną osobowość, bywa jednak uparty, dlatego szkolenia należy zacząć bardzo wcześnie. W tresurze ważna jest konsekwencja i urozmaicenia, pies nie lubi monotonii. Rasa ta wymaga dużo ruchu, częstych spacerów, a najlepiej dużego ogrodu, po którym pies może biegać do woli.

Przeznaczenie

Berneńczyk nie lubi się nudzić. Szkolenia są dla niego wprost wskazane, świetnie sprawdzi się w wielu rolach. Berneńczyki szkoli się jako psy stróżujące, tropiące (policja i straż wykorzystuje je w poszukiwaniu przestępców lub ofiar), psy - przewodnicy osób niepełnosprawnych, pociągowe - berneńczyki uwielbiają ciągnąć wózki i inne pojazdy, to dla nich wspaniała zabawa.

Zdrowie

Berneńczyk nie należy do psów długowiecznych. Żyje około 10 - 11 lat. Podatne są na kilka dolegliwości: dysplazję stawów biodrowych, entropię i endotropię (podwinięcie lub wywinięcie powieki), skręt jelit. Szczenięta warto kupować tylko w dobrych, zarejestrowanych hodowlach. Nie wolno kupować psa bez rodowodu od tzw. rozmnażaczy"! Jedynie pies z rodowodem, po zdrowych rodzicach, ma szanse dożyć w zdrowiu końca swoich dni. Kupując psa z "lewej" hodowli nie tylko popierasz ten proceder, ale być może skazujesz siebie i swojego pupila na ciężkie chwile o weterynarzy i długą, męczącą wszystkich chorobę psiaka.

TO JEST MOJA UKOCHANA RASA! KOCHAM JĄ NAJBARDZIEJ NA ŚWIECIE!