www.na4lapachi1smyczy.fora.pl

Mindy

Mamy psa z rodowodem po championach. Pochodzenie zobowiązuje, by był gwiazdą ringów wystawowych. Oczyma wyobraźni widzimy złote medale, puchary, uznanie hodowców. Po czym spoglądamy na kilkumiesięcznego psiaka, jak niezdarnie gramoli się na kanapę, i zaczynamy wątpić w jego możliwości...

Przygotowania do pokazów piękności należy traktować jako zabawę i urozmaicenie wspólnego życia z pupilem, a wyjazdy „po złoto” powinny sprawiać przyjemność zarówno psu, jak i jego opiekunowi.

Podchody?

Czego szuka sędzia, oglądając psa? Przede wszystkim sprawdza poprawność budowy anatomicznej, harmonię ruchu, wyraz zgodny z opublikowanym wzorcem danej rasy, temperament. Arbiter nie zna waszego psa, nie obserwuje go na co dzień, tylko widzi przez kilka minut na ringu. W tak krótkim czasie musi go opisać, wskazując jego mocne i słabsze strony w odniesieniu do wzorca. Waszym zadaniem jest więc takie wyeksponowanie zalet, by zachwycić nimi sędziego.

Pobiegajmy

Najczęściej wystawcy proszeni są o zaprezentowanie psa w ruchu po okręgu. Prowadzicie wtedy psa przy lewej nodze w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara, w tempie umożliwiającym swobodny kłus, bez podskakiwania. Nauczenie tego psa nie powinno sprawić większych problemów. Zapinacie go na smycz albo od razu zakładacie mu ringówkę (specjalną cienką smycz używaną na wystawie) i zaopatrzeni w smakołyki lub ulubioną zabawkę zaczynacie biegać. Starajcie się regulować tempo, zwalniając, jeśli pies przechodzi w galop, lub ruszając jeszcze raz, gdy biegnie inochodem (unosząc jednocześnie prawe lub lewe łapy), co jest nieprawidłowe. Piłeczką lub smakołykiem zachęcacie psa, by trzymał głowę wyżej, możecie delikatnie także podciągnąć smycz, uniemożliwiając mu spuszczanie głowy. Co jakiś czas nagradzacie smakołykiem, a mówiąc np. „dobry pies”, podkreślacie moment, gdy udało się uzyskać ładne, równe tempo. Skaczącego psa korygujecie lekkimi szarpnięciami smyczy i ćwiczycie, aż się uspokoi i zacznie kłusować.

Przed przewodnikiem

Wyjątek stanowią owczarki niemieckie, które na większości ringów w Europie są prezentowane zupełnie inaczej: biegną nie przy nodze, lecz przed wystawcą, ciągnąc go na napiętej smyczy po dużym prostokącie. Pozwala to sędziemu zaobserwować podczas ruchu charakterystyczne dla rasy głębokie kątowanie kończyn i linię górną.

Uczenie owczarka to głównie zabawa ulubionym przedmiotem: jedna osoba trzyma psa zapiętego na smyczy i w szerokiej obroży (by się nie dławił), druga w tym czasie inicjuje zabawę przedmiotem trzymanym w ręku, biegnąc przed zwierzakiem. Handler prowadzący czworonoga powtarza komendę, np. „na przód”, zachęcając do ciągnięcia. Co jakiś czas pozwalacie psu zdobyć upragnioną zabawkę. Na wystawie osoba uciekająca porusza się wokół ringu, pozostając po zewnętrznej stronie taśmy, i nawołuje psa.

Tam i z powrotem

Bieg po linii prostej od sędziego np. do narożnika i powrót tą samą drogą to kolejne obowiązkowe ćwiczenie, jakie będziecie musieli wykonać na ringu. Sędzia ocenia wtedy ustawienie i pracę kończyn w ruchu. Przygotowujemy się do tego podobnie jak do biegania po kółku. Z tym że na końcu linii prostej najlepiej obrócić się tak, by pies był po zewnętrznej, czyli prowadząc pupila przy lewej nodze, zawracacie w prawo. Nakierowujecie go odpowiednio oczywiście smakołykiem lub zabawką.

Różnorodność

W zależności od rasy spotkacie się z różnymi sposobami prezentowania psa w statyce. Dobrze jest zaobserwować trendy na wystawach lub zapytać hodowcę, jak pokazuje swoją rasę.

Z ręki – to najczęściej spotykane ustawianie, kiedy prezenter, stojąc z boku psa, modeluje jego sylwetkę – poprawia ręcznie każdą kończynę i ułożenie głowy. Przestawiacie łapki i nagradzacie pupila smakołykiem za pozostanie w pozycji, w jakiej go ustawiliście.
Na wabika – w ten sposób najczęściej prezentowane są boksery, rottweilery, dobermany. Potrzebna jest dłuższa smycz, by wystawca mógł stać 20–30 cm za psem, kierując go ku pomocnikowi, który zza ringu wabi czworonoga zabawką. Ustawiamy odpowiednio pupila, popuszczając lub naciągając smycz, pozwalając mu czasem zrobić krok naprzód, korygując postawę, tak by stał wyprężony, napięty. Podczas gdy w niektórych krajach ten tzw. double handling został zakazany, w Polsce nadal jest dość popularny.

Na początku nauki zakładajcie szeroką obrożę, a do nęcenia używajcie ulubionej zabawki, np. piłki, gryzaka, piszczałki. Pomocnik ustawia się w odległości około 10 metrów od psa i stara się skupić na przedmiocie uwagę czworonoga. Ważne jest wyczucie, by nie pobudzać zwierzęcia do szczekania i skakania. Osoba trzymająca psa co jakiś czas robi krok do przodu, skracając dystans do zabawki, co ma zmotywować czworonoga do ciągnięcia i naprężania ciała. W pewnym momencie, gdy wystawiający uzna, że pupil stoi dobrze, nagradza go słownie i puszcza smycz, a pomocnik oddaje upragnioną zdobycz. Ćwiczenie powtarzajcie 3–4 razy. Pies szybko zrozumie, na czym polega ta swoista zabawa.

Zapatrzony – to równie widowiskowy sposób prezentacji. Podziwia się nieruchomego, jakby zahipnotyzowanego psa, wpatrzonego w stojącego przed nim handlera.

Metoda dobra dla łakomczuchów, które dla jedzenia zrobią dużo. Ustawiacie się przed psem z nagrodą w ręku i balansując ciałem, staracie się wyczekać moment, gdy pies stanie w zadowalającej was pozycji – wtedy podajecie smakołyk. Na początku nagradzacie sam moment stania w bezruchu. Oczywiście nie zapominajcie o pochwale werbalnej „dobry pies”.

Zgrany duet

Urody pupila dopełni wasz strój. Dobierzcie taki kolor ubrania, na którego tle wyeksponujecie psa: przy ciemnym umaszczeniu czworonoga włóżcie coś jasnego, przy sierści jasnej odwrotnie. Obuwie powinno być oczywiście wygodne do biegania. Schludnie ubrany prezenter zrobi dobre wrażenie na arbitrze.

Artykuł pochodzi z miesięcznika Przyjaciel Pies.