www.na4lapachi1smyczy.fora.pl

Aneta

Czym jest padaczka?

Padaczka jest stanem chorobowym, który przejawia się okresowo powtarzającymi się napadami padaczkowymi. Ich podłożem są nadmierne, gwałtowne i patologiczne wyładowania grup komórek nerwowych. Mogą one przybierać rozmaite formy - od drgawek ogarniających całe ciało po trudne do zauważenia, delikatne drżenia mięśni i zmiany w zachowaniu. Poza nawracającymi napadami zwierzę jest pozornie zdrowe i nie widać żadnych innych objawów schorzenia. Dotyka ona zarówno psów, jak i kotów, jednak u tych ostatnich występuje znacznie rzadziej.
Każdy napad padaczkowy składa się z trzech faz:

FAZA I (zwiastunowa, aura) – trwa od kilku minut do kilku godzin, zwierzę staje się pobudzone, porusza się bez żadnego konkretnego celu, jest niespokojne. Niektóre zwierzęta szukają kontaktu z właścicielem, inne chowają się w ustronne miejsca. W tej fazie można zaobserwować nadmierne ślinienie się oraz oblizywanie. Objawy dotyczące tej fazy są bardzo słabo zauważalne.

FAZA II (napad właściwy) – następuje po pierwszej fazie, a jej przebieg jest uzależniony od rodzaju napadu.
Wyróżnia się 2 rodzaje napadów:
– atak mały (bezdrgawkowy) – ma lekki przebieg i trwa bardzo krótko; może objawić się drganiem mięśni twarzy lub kończyn (zwierzę przytomne), zmianą zachowania zwierzaka i nagłymi dziwnymi ruchami (np. łapanie muchy), bądź nagłą utratą świadomości, gdy zwierzę wydaje się być „nieobecne” (zwierzę jest cały czas przytomne), a po krótkiej chwili wraca do normalnego stanu świadomości;
– atak duży (konwulsyjny, drgawkowy) – najczęstszy typ napadu padaczkowego u zwierząt; zwierzę traci przytomność i widoczne są skurcze mięśni całego ciała, często pada na bok i wydaje z siebie różne dźwięki (piski, wycie, miauczenie, szczekanie), nie widzi i nie słyszy właściciela. Podczas takiego ataku może pojawić się ślinotok bądź wymioty, a także drgawki i ruchy kończyn. Trwa on od kilkunastu sekund do kilku minut.

FAZA III (końcowa) – jej przebieg i czas trwania zależy od rodzaju ataku w fazie drugiej. W przypadku ataku małego może przebiegać bezobjawowo – zwierzę jest lekko zdezorientowane i lekko osłabione, ale po krótkiej chwili dochodzi do siebie.
W przypadku ataku dużego zwierzę jest zdezorientowane i osłabione, ma kłopoty z poruszaniem się. Pojawia się mimowolne oddawanie moczu i kału. Może ona trwać od kilku godzin do kilku dni i przebiegać dosyć ciężko – długie osłabienie, brak apetytu i pragnienia. Poważne mogą być również powikłania dotyczące układu krążenia bądź układu nerwowego (np. niedowład kończyn). Zaburzenia takie mogą ustąpić po kilku minutach, godzinach, a w skrajnych przypadkach po kilku dniach.

STAN PADACZKOWY – szczególny napad padaczkowy, występują tu przedłużone (powyżej 10 minut) bądź powtarzające się co kilka sekund ataki typu dużego. Jest to stan bezpośrednio zagrażający życiu zwierzęcia i konieczna jest natychmiastowa interwencja lekarza weterynarii. Bez niej zwierzę może zginąć.
Rodzaje padaczki

Padaczka idiopatyczna – można ją podejrzewać, gdy objawy ataku dużego występują u psów w wieku 1-5 lat. Ich przyczyną są prawdopodobnie zaburzenia wrodzone czynności mózgowych. Występuje ona głównie u psów. Koty i psy chore na ten rodzaj padaczki nie powinny być dopuszczone do rozrodu, gdyż jest ona schorzeniem dziedzicznym.

Rasy zagrożone padaczką idiopatyczną:
– collie
– jamnik
– beagle
– pudel
– owczarek belgijski
– szpic wilczy
– golden retriever
– spaniel
– seter
– owczarek niemiecki
– Alaskan Malamute
– labrador retriever
– Alaskan Husky.

Padaczka wtórna – występuje najczęściej u kotów, jednak spotkać się z nią można również u psów. Jej przyczyną jest zniszczenie części mózgu, wywołane różnymi chorobami bądź guzami nowotworowymi. Pojawiają się tu ataki typu małego.
Drgawki niepadaczkowe

Przyczyną drgawek nie musi być koniecznie padaczka, mogą to być inne sytuacje, które spowodują zaburzenia czynności mózgu. Takie drgawki są nazywane drgawkami niepadaczkowymi.

Przyczyny drgawek niepadaczkowych:
– choroby wątroby,
– zatrucie (czekoladą, strychniną),
– silne zarobaczenie,
– zbyt niski poziom cukru,
– choroby nerek,
– niedotlenienie,
– niedoczynność tarczycy (u psów),
– obniżony poziom wapnia we krwi (suki po porodzie i karmiące),
– choroby zakaźne,
– gorączka i udar cieplny,
– niedobór witaminy B1 (u kotów),
– niektóre leki (np. ibuprofen).
Diagnozowanie

Po pierwszym napadzie nie można stwierdzić padaczki. Weterynarzowi należy dostarczyć informacji na temat przebiegu ataku, samopoczucia zwierzęcia w ciągu ostatnich dni oraz okoliczności poprzedzających atak. Następnie wykonuje się badania, które pozwolą wykluczyć ewentualne choroby. Jeśli wyniki nie odbiegają od normy, samopoczucie zwierzęcia jest dobre i powtórny atak nie wystąpił, można podejrzewać padaczkę. Niestety, by to potwierdzić, należy czekać na kolejny napad. Nie ma na rynku leku pozwalającego na wykrycie padaczki.
Leczenie

Padaczka jest chorobą nieuleczalną. Podanie leków ma na celu jedynie wydłużenie czasu między następnymi atakami, skrócenie czasu trwania oraz złagodzenie przebiegu napadów.

W przypadkach ataków typu małego należy zastanowić się nad podawaniem jakichkolwiek leków przeciwpadaczkowych, gdyż objawy są praktycznie niewidoczne, a skutki uboczne podawania leków są groźniejsze niż same napady.

W przypadkach ataków typu dużego podaje się leki przeciwpadaczkowe w postaci tabletek. Najpopularniejszymi lekami są fenobarbital i diazepam. Mają one lekkie działanie uspokajające i nasenne, dlatego zwierzę może na początku więcej spać. Przed podaniem jakiegokolwiek leku należy skonsultować się z lekarzem weterynarii, który także postara się ustalić jak najbardziej optymalną dawkę.

Należy pamiętać, że w czasie terapii NIGDY nie należy przerywać podawania leków, nawet w przypadku, gdy ataki już od dawna nie występowały. Takie nagłe odstawienie lekarstw może spowodować gwałtowny, nagły i niezmiernie silny atak padaczkowy.

Leki przeciwpadaczkowe mogą powodować skutki uboczne. Najczęstszym z nich jest obniżona aktywność zwierzęcia. Trzeba go zaakceptować, gdyż wynika z działania przeciwdrgawkowego leków.

Fenobarbital powoduje u psów wydzielanie się enzymu wątrobowego, co może spowodować uszkodzenie wątroby. U kotów natomiast zwiększa apetyt, wywołuje zmiany w obrazie krwi i powoduje zapalenie skóry.

Bromek potasu u psów powoduje okresowe wymioty oraz spadek apetytu, czasami dochodzi do zapalenia trzustki. U kotów przewlekle podawany może spowodować rozwój astmy.
Jak zachować się podczas ataku?

1. Zachować spokój.
2. Usunąć groźne dla zwierzęcia przedmioty (krzesła, stoły, itp.)
3. Nie dotykać zwierzęcia – może się to skończyć dotkliwym pogryzieniem, gdyż nie jest ono w pełni świadomości. Wbrew pozorom nie może się udusić językiem lub go połknąć.
4. Uważnie obserwować zwierzę – w przypadku wystąpienia STANU PADACZKOWEGO należy bezzwłocznie zgłosić się do weterynarza, ponieważ zagraża on życiu zwierzęcia.
5. Podczas lekkiego napadu należy odczekać, aż zwierzę się uspokoi i poczuje lepiej, dopiero później konsultować się z lekarzem weterynarii.